Rozdział IX

-Żegnaj.- z wielkim trudem ją puścił i patrzył jak odchodzi do autobusu. Pomachała mu, a on nie mógł wymusić na żaden ruch. 'Duff, ogarnij dupsko' powtarzał sobie w myślach. Odwrócił się napięcie i ruszył do hotelu. Zastał jeszcze smacznie chrapiących chłopaków, więc poszedł do siebie i zaczął pakować. Z walizką poszedł do nich, a oni całe szczęście się obudzili i od samego rana wrzeszczeli jak opętani szukając swoich rzeczy.

-Weźcie się kurwa ogarnijcie!-nie wytrzymał w pewnym momencie i wrzasnął, wychodząc na balkon i zapalając papierosa. Spojrzał przed siebie i miał ochotę wszystko rozkurwić. Usłyszał jak ktoś wchodzi na balkon.

-Wypierdalać!-syknął, nawet nie patrząc kto to.

-To ja...-usłyszał głos Stevena i ten do niego podszedł – Wszystko ok?

-Jasne.

-Przecież widzę. Pojechała? - pokiwał głową, przygryzając policzki. Steven położył dłoń na jego ramieniu i lekko poklepał.

-Plus naszego trybu życia, że szybko zapominamy.

-Dzięki Stevenson. Nie mów chłopakom, ok? Nie chcę im dawać kolejnych powodów do cieszenia mordy.

-Jasne. Jak coś to do mnie wal.-wszedł do środka. Duff uwielbiał Stevena, był dla niego chyba najlepiej z rozumiejących go chłopaków w zespole. Zawsze wesoły i uśmiechnięty, z szalonymi pomysłami i rozumiał go praktycznie bez słów. Taki pojebany Stevenson, który ćpał najwięcej z nich wszystkich, ale bardzo go cenił. Po jakimś czasie swoją głowę za drzwi wystawił Izzy, oznajmiając, że już ruszają. Zabrał walizki i zszedł do samochodu. Na dole wszyscy zaczęli się przepychać, a jemu naprawdę nie było do żartów.

-Steven, mam nadzieję, że pozbyłeś się wszystkiej koki, bo nie chcę znowu zostać na lotnisku.- powiedział Axl pakując swoją walizkę.

-O kurwa!-podskoczył blondyn i złapał swoją walizkę wyrzucając z niej wszystko jak leci, gdy cała jej zawartość była porozrzucana na środku chodnika znalazł zapas swojej magicznej substancji.

-Jest!-uradowany schował ją do kieszeni spodni i pozbierał wszystko z ulicy. Zapakowali się do samochodu i blondyn każdemu z nich podał po działce.

-Slash! Zabierz kurwa swoje włosy z mojej działki!-krzyknął na niego Axl i odepchnął.

-To przetransportuj swój tłusty tyłek w inne miejsce!

-Ujebie ci kiedyś te włosy!

-Wtedy ja ujebie ci struny głosowe!

-Ujebcie sobie kutasy i spór rozstrzygnięty.-wtrącił się Duff wypranym z emocji głosem.

-A może tobie coś ujebać?!-krzyknęli na niego jednocześnie, a ten odwrócił głowę w drugą stronę.

-Księżniczka jebana się znalazła. Myśli, że jest blondynem, to wszystko mu wolno.-prychnął na żarty Axl.

-Wole być blondynem niż Rudym Osłem.

-Rudyy Osiooł!-wybuchnął Izzy pokładając się ze śmiechu na Stevenie, który już zdecydowanie za dużo wciągnął i mało kontaktował.

-Odjebcie się od moich włosów! One wcale nie są rude!- wokalista nienawidził kiedy wchodzili na temat jego rudych włosów i naśmiewali.

-Nie... tylko koloru pomarańczu.-Izzy wypiął się dumnie do przodu i zaczął udawać Axl'a.

-A jebcie się! Szukajcie nowego wokalisty! Nie! Co ja kurwa gadam?! Szukajcie nowych zespołów, bo ja zostaje!-krzyknął i wszyscy zaczęli się śmiać, a Slash przyciągnął go mocniej do siebie i przytulił. Duff popatrzył na przyjaciół z boku i delikatnie uśmiechnął. 'Trafił pojebany na pojebanego i tak wszyscy założyli zespół' pomyślał. Dzięki nim stał się kimś i dzięki nim wie, że każdy dzień jest niesamowity.

-Ale tak szczerze...-zaczął Slash machając butelką Jacka – jesteśmy zajebiści!- Duff nie podzielał ich entuzjazmu, więc ucieszył się, gdy samochód wreszcie wjechał na lotnisko. Czym prędzej wysiadł z samochodu i zostawiając chłopaków poszedł do sklepu, żeby kupić sobie jakąś przekąskę. Nagle usłyszał przy uchu znajomy głos.

-Don't you cry tonight, I still love you baby...

-Spierdalaj Axl...-oburzony odwrócił się w drugą stronę i modlił, żeby mu nie przywalić.

-Coś ty dzisiaj taki? -oparł się o blat i lustrował go wzrokiem.

-Jaki?

-Sraki. Obrażony na cały świat. Jakaś panienka ci nie dała? Trzeba było moje brać, one zawsze chętne.

-To sobie je kurwa ruchaj ile wlezie i daj mi spokój.

-Ohh... jeszcze się ciebie przestraszę.

-Axl, na serio nie masz nic innego do roboty? Wypierdalaj Slasha wkurzać, bo mu się nudzi.

-Tobie też się nudzi.-zacisnął dłonie w pięści i przesunął wraz z kolejką. Że też akurat dzisiaj Axl'owi zachciało się za nim łazić jak za psem i jeszcze bardziej denerwować. Cały czas, któryś z nich gadał coś pod nosem i miał nadzieję, że odetchnie wreszcie z samolocie. Ustawił się w kolejce do odprawy i chciał jak najszybciej znaleźć się w domu, żeby tam nawalić się w trzy dupy i zasnąć w swojej norze. Oparł się o poręcz i usłyszał gdzieś w tłumie swoje imię. 'Jakieś fanki...' pomyślał zmęczony. Ostatnio coraz częściej zdarzało się, że tam gdzie się pojawiali, pojawiało się i zamieszanie. Teraz dodatkowo brakowało mu napalonych fanek, mimo wszystko odwrócił się w stronę, z której dochodził głos i nie wierzył w to co widzi. W jego kierunku biegła Alison, zrobił w jej stronę parę kroków, a ona cudem przed nim wyhamowała.

-Jesteś!- krzyknęła ledwo co łapiąc oddech. Była cała spocona i czerwona od biegu.

-Co ty tutaj robisz?-spytał zdziwiony, że ją widzi i wyciągnął ręce przed siebie, jakby chciał ją złapać.

-Myślałam, że już nie zdążę...-oparła ręce o kolana i próbowała złapać oddech, podniosła na niego wzrok – Twoja propozycja nadal aktualna? - Nie był pewien czy dobrze usłyszał, czy może Steven dał im takie gówno, które teraz powoduje takie halucynacje.- Chyba jednak nie...-mruknęła smutno nie widząc żadnej reakcji z jego strony. Szybko otrząsnął się z szoku.

-Oczywiście, że aktualna!- jego humor od razu się poprawił – Ben! -krzyknął w poszukiwaniu managera, wyłonił się z tłumu z jego stale znudzoną miną.

-Tylko mi nie mów, że sobie o czymś przypomniałeś i musisz gdzieś wracać.

-Nie. Załatw jeszcze jeden bilet na lot do LA.

-A kim ja jestem?- spojrzał na niego z pogardą, której Duff nienawidził.

-Moim pieprzonym managerem!-krzyknął przykuwając tym uwagę innych podróżnych.

-Więc w takim razie mam masę innych spraw na głowie. Masz swój bilet? Jeśli masz, to wszystko jest w porządku.-odszedł od niego z miną wypraną z emocji, a Duff miał już się na niego rzucić z pięściami jednak obok pojawił się Slash i położył mu dłoń na ramieniu.

-Wyluzuj, nie ma co zatruwać sobie życia takim zapchlonym kundlem. Pójdę kupić.-klepnął go w plecy i skierował w stronę kas biletowych.

-Co się stało?-przeniósł wzrok na brunetkę i podał jej butelkę wody – Czemu zmieniłaś decyzję?

-Możemy o tym teraz nie rozmawiać?- delikatnie się skrzywiła.

-Jasne. Masz bagaż?- przystawiła butelkę do ust i pociągnęła łyka.

-Nie.- pokręciła przecząco głową i wytarła pot z czoła.

-Yhm... cieszę się, że cię widzę.-uśmiechnął się i przyciągnął do siebie lekko przytulając.- Po chwili wrócił Saul z biletem w ręce. Na powrót ustawili się do kolejki. W samolocie każdy zajął swoje miejsce i zły humor Duffa prysł niczym bańka mydlana. Próbował jakoś zagadać brunetkę co zmieniło jej decyzję, ale milczała jak grób. Wreszcie dał spokój i podziwiał widoki za oknem szczęśliwy, że zaraz będzie w swoim kochanym LA i to jeszcze z nią. Po kilku godzinach wreszcie wyszedł na ulicę Los Angeles i uderzyło go duszne powietrze, które po prostu uwielbiał. Pożegnali się z chłopakami i złapał taksówkę do domu. Po 30 minutach był w zachodniej części miasta, która do najlepszych nie należała. Zapłacił taksówkarzowi, złapał walizkę i brunetkę pod rękę i skierował do małego bloku, w którym mieszkał. W tylnej kieszeni spodni odnalazł kluczyki i pchnął obdrapane drzwi, przepuszczając Alison do środka. Poczuł zapach stęchlizny i położył walizkę przy drzwiach, rozglądając po wnętrzu. Ściany w tragicznym stanie, meble przesiąknięte zapachem alkoholu, papierosów i innych bliżej nieokreślonych substancji. Mała kuchnia z szafkami, które mogły się urwać i spać ci na łeb. Łazienka z tragiczną wanną i połamanymi kafelkami oraz dwie, nie duże sypialnie. Jego i przyjaciela, który właśnie pojawił się w drzwiach.

-Ja pierdolę. Capi tutaj gorzej niż kiedykolwiek indziej.-skrzywił się Saul wchodząc do środka.

-Otwórz okna.-nakazał Duff, złapał walizkę i gestem kazał brunetce iść za nim. Otworzył drzwi i ujrzał swoje ukochane łóżko, które w najlepszym stanie też nie było, a zwłaszcza jego sprężyny. Stała na środku z bliżej nieokreśloną miną i rozglądała się niepewnie dookoła – Przepraszam za warunki. Za jakiś czas poszukam czegoś nowego, wcześniej nie miałem ani pieniędzy, ani czasu.

-Nie, nie masz za co przepraszać. Nie jest źle.

-Oj jest... nienawidzę tej nory, ale tylko na to było nas stać.

-Kurwa! Duff! Jestem głodny jak chuj, a lodówka pusta!-usłyszał z salonu krzyk Slasha.

-Sama na zakupy nie pójdzie!-odkrzyknął.

-Kurwaa... masz dłuższe nogi i szybciej nimi przebierasz...-jęknął błagalnym tonem.

-Jeden jedyny raz! Odśwież się, jak będziesz coś chciała wal do Saula, powie ci co i jak.-puścił jej oczko i wyszedł z pokoju.

Opadła ciężko na łóżko, które zaskrzypiało pod jej ciężarem. 'Co ja tutaj robię?' pomyślała. Zrobiło jej się duszno, więc podeszła do małego okna i po pewnym czasie siłowania wreszcie udało się je otworzyć. Wystawiła głowę na zewnątrz i próbowała uspokoić swoje myśli. Pierwszy raz była w LA, pierwszy raz była w takiej dzielnicy i pierwszy raz uciekła z domu. Trochę inaczej wyobrażała sobie jego mieszkanie i musiała przyznać, że przeraziło ją to co zobaczyła. Usłyszała chrząknięcie i obejrzała się do tyłu. W drzwiach z dwoma szklankami stał Saul.

-Pomyślałem, że może chce ci się pić.-wyciągnął w jej stronę szklankę, którą niepewnie chwyciła.

-Dzięki.

-Nie za ciekawie, hęę?- mruknął.

-Czy ja wiem... Po prostu jestem w nowym miejscu, gdzie jeszcze nigdy nie byłam.

-W jakiejś zapchlonej norze, w której nikt nie chciałby mieszkać, ale cóż... Uroki nie bycia na łasce rodziców i pochodzenia z biednej rodziny.-zmarszczyła brwi, doszukując się podtekstu w jego słowach.

-Jeśli...-zaczęła, ale jej przerwał.

-Przepraszam, nie chciałem, żebyś w jakikolwiek sposób wzięła te słowa do siebie. Po prostu... tak było w przypadku moim i Duffa.

-Rozumiem... -pokiwała w zrozumieniu głową.

-Potrzebujesz czegoś?

-Nie, dziękuje.

-Jak coś to jestem obok.-wyszedł z pokoju zostawiając ją samą. Położyła się na łóżku i zamknęła oczy, otworzyła je dopiero, gdy poczuła zimne ręce na swojej dłoni. Przed nią z zaniepokojoną miną klęczał blondyn.

-Wszystko w porządku? Źle się czujesz?

-Nie wiem Duff.... nie wiem czy jest w porządku...-jęknęła, a po jej policzkach popłynęły łzy. - Jestem w LA, pierwszy raz tak daleko od domu, z chłopakiem, którego ledwie co znam! Nie jest w porządku! Nic kurwa nie jest w porządku!-krzyknęła i schowała twarz w dłoniach.

-Shh... hej... spokojnie... nie ma co płakać...- zaczął pocierać jej ramiona. Usiadł na łóżku i objął ramieniem – Może powiesz mi co się stało, że zmieniłaś decyzję i jednak tutaj ze mną jesteś? - Przełknęła ciężko ślinę, bo nie chciała o tym mówić, ale kiedyś wreszcie musiała. Zresztą już kilka razy ją o to pytał, a nie mogła w kółko siedzieć cicho i nic nie mówić.

-Wróciłam do domu... zastałam rodziców, którzy byli na mnie wściekli do granic możliwości... dostałam nawet w twarz od ojca...

-Skurwysyn...-syknął, zaciskając zęby.

-Nie chodzi tutaj o to... tym się akurat najmniej przejmuję. Zrobiła mi awanturę na temat waszego wtargnięcia, że hańbię jej rodzinę, nie pasuje do nich i do tego miejsca, że powinnam mieszkać z takimi jak wy, albo i jeszcze gorzej. Na końcu powiedziała, że żałuje dnia, w którym mnie urodziła i powinna od razu usunąć ciąże, a nie teraz patrzeć na taką chodzącą porażkę. Tego było za wiele... usłyszeć takie słowa z ust kobiety, którą uważa się za ideał i bezgranicznie kocha. Nie wytrzymałam i złapałam pierwszą lepszą taksówkę. Chyba nie byłam świadoma tego co robię... wciąż nie jestem. - zaniosła się szlochem, a on przyciągnął jej głowę do piersi.

-Nie powiem ci, że wszystko się z nią ułoży, bo nie jestem tego pewien... Ale jesteś tutaj ze mną, a ja tego chciałem, więc będzie tak jak powiedziałem. Nie będzie kolorowo, milutko. Wiele się zmieni i wiem, że to wszystko... nie jesteś to tego przyzwyczajona, ale będę przy tobie. Kiedy tylko będziesz tego chciała.

-Nic nie obiecuj... proszę...

-Nie zamierzam nic obiecywać, a teraz przestań płakać. - dopiero po chwili udało jej się wykonać jego polecenia. Przetarła oczy i wymusiła się na uśmiech w jego stronę.

-Tak lepiej, ale szczerszy byłby lepszy.-rozmierzwił jej włosy – Po podroży jesteś zmęczona, idź się wykąp, a ja przygotuje coś do jedzenia.

Gdy zjedli posiłek, Slash rozwalił się na kanapie do góry nogami wraz ze swoją gitarą i zaczął coś brzdąkać, a Alison z Duffem zajęli się zmywaniem naczyń.

-Kurwa. Zapomniałem, że nie masz żadnych ciuchów!-w pewnym momencie uderzył się w czoło i została na nim piana.

-Ja na twoim miejscu bym nie narzekał.-wtrącił się Slash, ale blondyn to zignorował –Zaraz pójdziemy na jakieś zakupy.

-Nie, nie ma takiej potrzeby. Znajdę jakąś prace i wtedy...- w oczach Alison znowu pojawiły się łzy. Zdała sobie sprawę, że została z niczym, jedynie z ubraniami, które miała na sobie.

-I może to tego czasu będziesz łaziła w tym samym? Oszalałaś.-rzucił w nią pianą i zostawiając talerz poszedł do pokoju. Po chwili wrócił z portfelem w ręce i czapką na głowie.

-No to idziemy.

-Teraz? Nie, nie...-próbowała się opierać, ale siłą wypchnął ją za drzwi.

-Ejjj! Jeszcze ja!-Slash wyleciał za nimi prawie, że potykając się o swoje własne nogi. Wyszli na ulicę gdzie brunetka znowu się zatrzymała i popatrzyła na Duffa błagalnym spojrzeniem.

-Dam sobie radę.-powiedziała twardo.

-Ja wcale nie twierdzę, że nie dasz, a teraz idziemy.-gestem głowy nakazał jej iść, lecz ta nie zrobiła ani jednego kroku. Odrzucił włosy do tyłu i nabrał powietrza.

-Jakaś ty uparta! Jeśli nie chcesz iść, to ja będę szedł.-podszedł do niej i przerzucił sobie przez ramię, że bezwładnie na nim wisiała.

-Duff! Puszczaj mnie! Zostaw mnie! Mówię zostaw mnie!-zaczęła się szamotać i uderzać go w plecy jednak na nic się to nie zdało, szedł dziarskim krokiem paląc jak zwykle papierosa i rozmawiając z przyjacielem, kompletnie ją ignorując. Wreszcie dała spokój i z miną obrażonego dziecka dała mu się nieść. Ludzie oglądali się za nimi, a na tamtych dwój pajacach nie robiło to żadnego wrażenia. Gadali o gitarach jakby o niej zapomnieli. Jakieś 20 minut później postawił ją przed jakimś sklepem, ale odwróciła się nawet na niego nie patrząc.

-Mała, ale my idziemy do tego sklepu.

-Teraz nagle sobie przypomniałeś o moim istnieniu?-bąknęła.

-Ależ ja cały czas pamiętam o twoim istnieniu.

-Jakoś nie pamiętałeś kiedy prosiłam cię, żebyś mnie postawił na ziemię.

-Przecież cię postawiłem. Stoisz właśnie na własnych nogach.-prychnęła pod nosem i patrzyła na ludzi po drugiej stronie ulicy. Poczuła jak ręce oplatają ją od tyłu i oddech na swojej szyi.

-Przepraszam... Nie bądź taka uparta i chodź.-mruknął jej wprost do ucha, aż poczuła, że ma gęsią skórkę na swojej skórze.

-Nie..-chciała powiedzieć twardo, ale głos jej się załamał.

-Chooodźź...

-Przestań.-zagryzła usta i przymknęła oczy.

-Ale co mam przestać?-jego szept doprowadzał ją do szaleństwa i nie mogła skupić się na własnych myślach.

-Dobrze wiesz.

-Nie wiem... powiedz.

-Kurwaa! Przestańcie wreszcie robić szopkę na środku ulicy i wleźcie wreszcie do środka, bo zaraz mi dupa się zapoci.-jęknął Saul, który przystępował z nogi na nogę. Duff jedną rękę pokazał mu środkowego palca i nie ruszył ani o krok. - A pieprz się.-machnął ręką i sam wszedł do sklepu.

-No więc...?-zaczął Duff, a ona odwróciła się do niego przodem.

-Nie chcę cię naciągać. Sama coś zarobię i wtedy. Wystarczy już, że kupiliście mi bilet na samolot i w ogóle zgodziłeś się na to, żebym z tobą przyleciała.

-Chyba sam ci to zaproponowałem, tak?

-Co nie znaczy, że muszę być na twoim utrzymaniu. Nie będziesz na mnie wydawał pieniędzy.

-A na co mam je wydać? Wiem co możesz myśleć po tym jak zobaczyłaś nasze mieszkanie, ale teraz naprawdę mam kupę forsy. Nigdy nie sądziłem, że kiedykolwiek zobaczę tyle pieniędzy.

-Nie.

-Co nie?

-Nie chcę, żebyś mi cokolwiek kupował.

-Jeny... to kupię Slash'owi damskie ciuszki i na niego nie będą jednak dobre, więc odda tobie. Pasuje?

-Duff...

-Alison...-udał jej ton i zrobił słodkie oczka.

-Pierwszy i ostatni raz!-zagroziła mu palcem przed nosem i weszła do środka, a on ze zwycięskim uśmieszkiem za nią.

-Duff! Paczaj jaki mam wyjebany kapelusz!- Slash stał przed lustrem z jakimś kolorowym kapeluszem i strzelał różne miny.

-Zajebisty... pierdol cylinder i bierz ten.

-Cylinder?!-posłał mu złowrogie spojrzenie- niech tylko ktoś zrobi krzywdę mojemu maleństwu, to ja zrobię krzywdę jemu.

-Ja nic nie mówiłem!- Duff wyciągnął przed siebie ręce i zabrał z głowy przyjaciela kapelusz zakładając na swoją.

-No więc...-stanął jak jakaś panienka i zjechał spojrzeniem Alison, a obok niego w podobnej pozycji ustawił się Saul i wygiął usta w dzióbek.

-No więc...-powtórzył za blondynem– mamy tutaj piękne kształty, dwa cycki, tyłeczek i ogólnie niezłą laskę, teraz przyda jej się coś, żeby była jeszcze większą szprychą tak, że Duff'owi stanie, gdy tylko na nią spojrzy.-zmarszczyła brwi i przeraziła, że chyba jednak zakupy z ich dwójką to nie najlepszy pomysł.

-W czymś mogę pomóc?-koło nich pojawiła się wysoko kobieta, a Slash cicho zagwizdał pod nosem bezczelnie patrząc się tylko w jedno miejsce.

-Szukamy czegoś dla tej pięknej dziewczyny.-blondyn wskazał na Alison.

-Da się pani namówić na drinka?-wypalił Mulat uśmiechając się od ucha do ucha i stając przed Duffem.

-Złamasie, teraz nie ty jesteś w centrum uwagi, spadaj.- odepchnął go to tyłu, a ten zaczął naśladować jego ruchy.

-A czego konkretnie? Zaraz coś znajdziemy.-wzięła Alison pod ramię i co chwilę zarzucała nowymi ciuchami, tak samo jak chłopacy z tym, że oni wybierali rzeczy, które ledwo co zasłaniały centymetr ciała. Po uporczywej godzinie spędzonej w przymierzalni wreszcie wyszli obładowani torbami, a raczej chłopacy, bo ona miała jedynie okulary, które zakupił jej Duff. Nie czułą się z tym najlepiej, ale skoro tak nalegał, to co mogła zrobić?

-I co było tak źle?-Duff zarzucił jej na ramię rękę i lekko popchnął w bok.

-Było, bo dawaliście mi takie ciuchy, że równie dobrze mogłabym chodzić nago.

-Los Angeles, złotko.-Slash zacmokał pod nosem i machając głową próbował strzepnąć sobie grzywkę z oczu, ręce miał zajęte, więc musiał radzić sobie sam.

-Uwa...-zaczął Duff lecz jednak nie zdążył dokończyć, bo Gitarzysta z wielką siłą wpadł na uliczną lampę tak, że wszystkie torby wypadły mu z rąk, a jego samego odrzuciło do tyłu. Ludzie na ulicy zaczęli się śmiać, ale Alison i Duff, aż usiedli ze śmiechu na chodniku i nie mogli się opanować.

-Kurwa! Takie to zabawne?! Ciekawe czy byście się śmiali gdybyście mieli takie włosy! I kurwa nie można powiedzieć 'Slash, uważaj lampa!' bo po co?! Najlepiej się śmiać i leżeć na chodniku!-zaczął na nich wrzeszczeć, na co zaczęli śmiać się jeszcze bardziej, bo twarzy nie było widać mu w ogóle. - Taka z wami robota! Nooo! Uważaj Duff, bo zaraz się udusisz! I wtedy będzie ci kurewsko zabawnie! Pierdole to i idę!

-Idź, idź...-wydusił z siebie blondyn – idź do chłopaków i opowiedz im o tym, że prawie przeleciałeś lampę. Ostra zawodniczka... aż do tyłu cię odrzuciła.

-Pierdol się!-Duff podniósł się na nogi i złapał przyjaciela za ramiona, który mimo wszystko próbował mu się wyrwać.

-Czekaj!-krzyknął na niego i zaczesał mu włosy do tyłu – teraz mnie widzisz?- zaśmiał się i pocałował Saula w czoło, a ten odepchnął od siebie.

-Spierdalaj...-mruknął.

-Nosa masz całego?

-Pół kurwa.

-Niezdara jedna...

-Zaraz ty kurwa będziesz niezdarą z jedną nogą.-rzucił, ale po chwili sam zaczął się śmiać.- kurwaa!

-Dobra złamasy! Koniec śmiania się z biednego Slasha! Nie wiem jak wam ale chce mi się kurewsko pić! Czas odwiedzić te trzy króliki w swojej norze.-klepnął Duffa w plecy i wziął na powrót reklamówki w ręce. Wsiedli w autobus, wrócili do domu, poczekali, aż Ali przebierze się w nowe skórzane spodnie, bluzkę z logo zespołu Ramones, taką samą jaką miał Duff i jeansową kamizelkę oraz czarne trampki, na które uwziął się Slash. Wsiedli kolejny raz w autobus, a Ali wyglądała przez okno podziwiając LA. Musiała przyznać, że było tu genialnie – ciepło, zupełnie inni, wolni ludzie. Wyszli na ulicę i po jakiś 15 minutach marszu doszli przed nieduży dom w podobnej okolicy, w której mieszkali oni sami.

-Tutaj mieszka Stevenson, Axl i Izzy i przez większość czasu tak naprawdę my. Tutaj piszemy, ćwiczy, chlamy i mnóstwo innych rzeczy, więc od teraz jest też to i twój drugi dom.-posłał jej delikatny uśmiech, a Saul z kopa otworzył garażowe drzwi. Jej oczom ukazał się wielki garaż przerobiony na salon gdzie dosłownie wszędzie walały się jakieś instrumenty, płyty i inne tego typu rzeczy. Stały tutaj dwie, wielkie czerwone kanapy i dwa fotele, mały stoli i po prawo pod ścianą wielki regał z różnego typu odtwarzaczami muzyki, książkami, płytami i kasetami.

-Spokojnie można tutaj wejść i wynieść co się chce!-krzyknął Slash na cały dom i poszedł w głąb pokoju, a wtedy z krzykiem na plecy skoczył mu Steven tak, że obydwoje wylądowali na ziemi.

-Witamy w burdelu!- trochę spokojniej weszli Axl i Izzy, którzy już zdążyli pochłaniać Jacka Danielsa. Duff klepnął Alison w plecy i poszedł rozwalić się na kanapie. Slash ze Stevenem przepychali się na podłodze, Izzy usiadł na fotelu, a Axl zaczął coś majstrować przy odtwarzaczu. Stała nie wiedząc co za zrobić, wreszcie usiadła koło Duffa i dokładnie rozglądała się po wnętrzu.

-Sweat home, sweat home...-zaczął nucić Rudy i ruszać w rytm piosenki, którą puścił.

-Chyba sweet home – poprawił go blondyn, ale to zignorował.

-Dobra, dosyć tego jebane wyżeracze! Czas na imprezę! LA czeka na nassssss!!!!!!-krzyknął przeskakując przez fotele i lądując nogami pomiędzy Stevenem i Slashem. Wszyscy krzyknęli i podnieśli swoje tyłki. Duff chwycił Alison za dłoń i znowu szli ulicami. Chłopaki palili, pili co chwilę zatrzymywali się przy którymś clubie do którego chcieli się udać. Wreszcie wybrali jeden, ale ochroniarz ich zatrzymał.

-Sorry chłopaki, ale właściciel wciąż pamięta ostatnią akcję.

-Mark! Przestań... wszyscy wiemy, że możesz nas wpuścić...-Axl założyl mu rękę na ramię i machał butelką wódki przed nosem.

-Was może i tak, ale Steven i Saul mają zakaz.

-Coś da się zrobić...

-Nie da nic.

-To było dawno temu.

-Zakaz to zakaz.

-Kurwa! Pierdolić to!-Axl krzyknął i splunął mu pod nogi, pokazując fucka i ruszając szybko do przodu – Jebane skurwysyny! Kiedyś będą błagać, żebyśmy tam przyszli.

-Ten jak zwykle...-mruknął Duff ze śmiechem kręcąc głową. Wreszcie wybrali jeden z lokali i zajęli jedną z kanap, składając zamówienie. Każdy z nich zamówił butelkę czegoś mocnego, a gdy kelnerka pytająco spojrzała się na Alison nie wiedziała co powiedzieć, przygryzła wargę szukając pomocy u Duffa.

-Jakiegoś nie mocnego drinka na początek.-wyręczył ją Steven puszczając jej oczko. Kiwnęła głową i odeszła. Po chwili wróciła z zamówieniem i postawiła przed każdym z nich. Alison niepewnie spojrzała na to co jej przyniesiono, ale nie chciała pokazać słabości, więc przechyliła wszystko naraz, a Duff tylko zachichotał. Po chwili przysiadły się do nich laski i zaczęły bez żadnych ceregieli kleić do chłopaków. Alison oblała się rumieńcem i przysunęła bliżej w stronę blondyna, który teraz zajęty był rozmową z Izzym. Chwyciła jego whiskey nie chcąc wyjść na jakąś kompletną ofiarę.

-Zaraz wracam...-wybełkotał już trochę wstawiony Duff i skierował w stronę baru. Byli tu dopiero 2h, a chłopaki pijani. Zresztą powinna się przyzwyczaić, że to żadna nowość. Spoglądała ukradkowo na Duffa, który stał przy barze i w najlepsze śmiał z jakimś facetem.

-Wszystko, ok?-przysunął się do niej Steven z milutkim uśmieszkiem.

-Taaa.. jasne.-bąknęła sama odczuwając, że trochę na nią zadziałało to co wypiła.

-Skąd w ogóle jesteś? Duff nie zdążył mi nic o tobie powiedzieć.

-Chicago...

-Teraz rozumiem, że już LA.

-Na to wygląda... choć nie wiem jak długo.

-Spokojnie, zaaklimatyzujesz się.-posłał jej kolejny uśmiech i wysypał na stół biały proszek, rozejrzała się dookoła, czy nikt tego nie zauważy, ale nikt nie wydawał się być zdziwionym.

-Chcesz?

-Ja?-wskazała na siebie palcem nie pewna, czy mówi do niej.

-Yhm...

-Eee...- rozejrzała się dookoła w poszukiwaniu Duffa jednak zdążył się gdzieś ulotnić i nigdzie nie mogła go znaleźć. - W sumie czemu nie...

-Brałaś kiedyś?- pokręciła przecząco głową, a on złapał ją za dłoń, przyciągając bliżej stolika. - Rób to co ja. -puścił jej oczko. Obserwowała jego każdy ruch, a gdy przyszła jej kolej serce zaczęło jej łomotać coraz szybciej, a w głowie pojawiły się myśli, że ma nie tknąć tego gówna i uciekać stąd jak najszybciej się da. Dwa centymetry. Jeden. Jej głowa znajduje się tuż nad tym, zatyka jedną dziurkę nosa i robi wszystko tak jak instruuje ją Steven. Gdy nic już nie zostaje odchyla głowę do tyłu i czeka. Po chwili czuje jak jej ciało staje się wiotkie, a w głowie pojawiają myśli, że może wszystko. Jest zajebiście – czuje się wolna, szczęśliwa. Uśmiecha się pod nosem i zamyka oczy, opierając się o zagłówek fotela. Z oddali słyszy śmiech Stevena i czuje jak zadowolony klepie ją po kolanie. Wreszcie otwiera oczy i widzi, że jest przy stoliku sama. W oddali tańczy Axl w towarzystwie dwóch lasek, Slash idzie z jedną w stronę łazienek i Jego. Zmierzał w kierunku ich stolika, ale jakaś laska go zatrzymała i zaczęła ewidentnie flirtować. Złapała z jedną leżących na stoliku butelek i pociągnęła sporego łyka. Poprawiła bluzkę i idzie w jego kierunku. Nieco zdezorientowanego popycha do tyłu i wbija w jego usta. Dziewczyna, która przed chwilą próbowała go poderwać, skrzywiła się pod nosem i mówiąc coś po cichu odeszła w bok. Ręce Duffa powędrowały na jej pośladki, na sekundę oderwał jej usta od swoich i spojrzał w oczy.

-Brałaś coś?-spytał lekko zdziwiony jej zachowaniem.

-Yhm...-mruknęła zadziornie się uśmiechając i mocniej łapiąc go za kurtkę, którą na sobie miał.

-Oj Alison...-szepnął i się nad nią nachylił łapczywie całując. 

Witam! No i mamy kolejny rozdział... trochę dłuższy niż poprzedni, ale inaczej podzielić go nie mogłam. Przepraszam za wszelkie błędy, starałam się większość wyłapać, ale czy mi wyszło, to nie wiem ;P Wygląda na to, że Alison nie jest, aż tak głupia, jak mogłoby się wydawać ;D Dziękuje za wszystkie komentarze ;***