Rozdział X

Dwa tygodnie później

-Duff! To jasnej kurwy się pytam gdzie są moje spodnie?!- do sypialni wleciał Slash w samych majtkach, które i tak odsłaniały mu pół tyłka. Alison i Duff leżeli w łóżku, Duff w samej bieliźnie, a Alison jego luźnej koszulce i zaśmiewali z wczorajszej akcji Stevena w barze.

-No na pewno nie masz ich na dupie, bo razi ona moje oczy.-odpowiedział tamten przejmując z ust brunetki papierosa.

-Nie raziłaby cię gdyby ktoś nie podkurwił moich spodni!

-Możesz chyba jakieś inne ubrać.

-Nie. Te są moje ulubione.

-Zakładaj kurwa byle co, a nie po domu prawie, że nago biegasz!

-Oddaj kurwa moje spodnie!

-A gdzie ja mam je do jasnego chuja mieć?! W dupę ich sobie nie włożyłem.

-Tam nie sprawdzałem!-Saul rzucił się na łóżko i próbował dosięgnąć Duffa, który teraz zaczął się szamotać.

-Weź pedale wypierdalaj z mojego łóżka!

-To może ja wyjdę, a wy zostaniecie sobie tutaj sami?-Alison spod byka, z lekkim uśmiechem przyglądała się 'bójce' chłopaków.

-Nie. Duff wypierdala, ty zostajesz!-Saul ułożył się całym ciele blondyna, który próbował go zwalić i posłał jej rozbrajający uśmiech spod burzy czarnych loków.

-Nie wiem co na to Axl...-mruknęła teatralnie się krzywiąc.

-Hmm...-mruknął Gitarzysta i z impetem wylądował na podłodze.

-Oooo nie! Teraz to ja cię kurwa.....-zastanowił się na słowem -zjem!-krzyknął i na powrót wylądował na łóżku. Alison pokręciła głową i chwytając spod łóżka butelkę whiskey ruszyła do kuchni, jeszcze na sekundę odwracając w stronę chłopaków.

-A tak w ogóle to twoje spodnie są tam gdzie je wczoraj zostawiłeś, czyli w krzakach pod domem.- nie była pewna czy usłyszał jej słowa. Wsadziła głowę do lodówki i wyciągnęła z niej potrzebne składniki na naleśniki. Miała na nie ogromną ochotę, a dzięki temu, że wczoraj zagoniła chłopaków do sklepu, to mogła sobie na nie pozwolić. Gdy zrobiła ciasto i czekała, aż nagrzeje się olej pochłaniała pyszne truskawki, popijając je niewielką ilością whiskey. Yhmm... tak... ona Alison Forbes z samego rana pije whiskey, pali papierosy iii... zachowuje nieprzyzwoicie z chłopakiem. Gdyby ktoś jej powiedział 3 tygodnie temu, że tak skończy w życiu by nie uwierzyła. Trzeba było przyznać, że dość szybko odnalazła się w tym świecie i całkiem nieźle sobie radziła, ale jak to mówił Duff 'bunt był jej pisany'. Westchnęła na wspomnienie tych słów i zaczęła smażyć naleśniki. Po 15 minutach postawiła je na stole wraz z mocną kawą, a oni wciąż nie raczyli się zjawić. Poszła więc do pokoju i zastała ich leżących na łóżku i wpatrujących się w sufit.

-Dobrze się czujecie?-spytała niepewnie na nich patrząc.

-Bardzo dobrze.-odparł Duff patrząc na nią tymi swoimi słodkimi oczętami.

-Seks się udał. Będę mógł go częściej pożyczać?-Saul jak zwykle gadałby tylko o jednym.

-A co się mnie pytasz? Raczej jego powinieneś. Chodźcie jeść, bo zaraz wystygnie.- wykonali jej polecenie dość szybko, bo w kuchni byli jeszcze przed nią. Od razu rzucili się na jedzenie jakby przez miesiąc nic nie jedli.

-Kurwa... żeśmy wcześniej nie wpadli na pomysł przytachania takiej laski jak Ali. Teraz i w miarę czysto i jest co jeść...-wybełkotał z pełną buzią Slash.

-Zgodzę się z tobą...-Duff wyszczerzył zęby, które były teraz całe brązowe od czekolady.

-Nie wiem, czy powinnam podziękować?

-Jeśli słyszysz takie słowa z ust Slasha, to raczej dziękuj.-Gitarzysta pokiwał głową i wepchnął prawie całego naleśnika do buzi.

-Czy was naprawdę nie karmią? Jecie jak jakieś świnie- skrzywiła się na co została trafiona przez blondyna truskawką.

-Świnie nie świnie, ale słodkie, co nie?

-Nie powiedziałabym...

-Nie jestem słodki?-jęknął Duff.

-Ani trochę.

-Nigdzie? Ale to nigdzie?

-Nigdzie, przykro mi.

-Duffusiu! Ja ci kurwa zawsze powtarzam, że jesteś mega kurewsko zajebiście słodki, i aż ociekasz tą słodkością z każdej strony.

-Dziękuje. Slasho jako jedyny potrafi docenić moją słodkość, nie to co ty.

-Może w innym życiu ją docenię.-skończyła swoją porcję i odstawiła ją do zlewu.- Przypominam, że dzisiaj wy zmywacie. -rozległ się jeden wielki jęk rozpaczy, skomlenie i błaganie ją, żeby się zlitowała, ale pozostała nieugięta. Poszła do sypialni, zgarnęła ciuchy i postanowiła wziąć poranną kąpiel. Wysuszyła włosy i ubrała krótkie, podarte spodenki, czarny podkoszulek i brązową kamizelkę z frędzelkami oraz czarne trampki. Ostatnio coraz częściej decydowała się na makijaż, więc nałożyła na powieki trochę czarnego cienia i pokryła rzęsy tuszem, na usta nałożyła pomadkę ochronną i odświeżona opuściła łazienkę. Zastała blondyna leżącego na kanapie i pobrzdąkującego na swoim basie. Podeszła do niego od tyłu i założyła ręce na szyi.

-Slash poszedł?-spytała, a on przechylił głowę do tyłu.

-Yhm... do Hell House. Ja też będę musiał się tam później zjawić, bo Axl chce przećwiczyć jakąś nową piosenkę. - wygiął usta w dzióbek i oczekiwał aż go pocałuje. Zbliżyła powoli swoją twarz do jego i w ostatniej chwili pocałowała go w czoło.

-Cholera jedna.-zaśmiał się i pociągając ją za ręce przerzucił sobie na kolana na czym o mały włos nie ucierpiał jego bas. Delikatnie odstawił go na bok i złapał ją w żelaznym uścisku.

-I teraz co?-łobuzersko się uśmiechnął i wargami dotknął jej ramienia.

-Teraz... teraz ładnie posprzątasz.

-Zrobione...-językiem przejechał po jej szyi. Spojrzeli sobie w oczy i włożyła palce w jego blond włosy, sterczące w każdą stronę świata. Przysunęła ich twarze do siebie i złączyli się w pocałunku. Jedną ręką podtrzymywał ją od tyłu, a drugą błądził w okolicach jej uda. Uniósł jej nogę do góry i położył na kanapie, znajdując się nad nią. Podniósł jej bluzkę do góry i zaczął składać jej pocałunki na całym brzuchu, zjeżdżając coraz niżej i niżej. Doprowadzał ją tym do szaleństwa i nigdy nie chciała tego kończyć. Jednym ruchem odpiął jej spodenki i zrzucił z nóg, głową zatapiając się pomiędzy jej udami. Jedną ręką chwyciła go za włosy i zaczęła coraz mniej miarowo oddychać. Gdy jej ciało przeszedł dreszcz rozkoszy zaczął całować ją po szyi, ona w tym czasie odpięła jego spodnie, które wyrzucił w kąt pokoju. Przeszli do konkretów, a ona teraz nie musiała się powstrzymywać przed wydawaniem nieprzyzwoitych dźwięków, bo w mieszkaniu byli zupełnie sami. Wbiła w jego ramiona paznokcie i przygryzała wargi. Na początku był delikatny, lecz po chwili przyśpieszył i wygięła się w łuk, a on ciężko opadł koło niej. Przysunął jej spocone ciało do swojego i objął ramieniem, a ona wtuliła głowę w jego pierś. Składał delikatne pocałunki na jej plecach, a ręką jeździł wzdłuż tali.

-Jesteś niesamowita, Mała...-szepnął w jej włosy.

-Nie, to ty jesteś niesamowity.

-A oby dwoje jesteśmy po prostu zajebiści...-zaśmiał się cicho, a ona do niego dołączyła.

-Muszę siku.-wypaliła w pewnym momencie i zakładając na siebie jego koszulkę i bieliznę popędziła w stronę łazienki. Gdy wróciła siedział nago na kanapie, grając na basie i w ustach trzymając luźno papierosa. Przez te dwa tygodnie zdążyła pokochać taki widok. Z uśmiechem na twarzy usiadła na stoliku obok i przypatrywała się jak jego palce zwinnie poruszają się na gryfie. Zadzwonił telefon i niechętnie poszła odebrać.

-Tak?-przyłożyła słuchawkę do ucha i oparła o ścianę.

-Hej Alison! Tutaj Steven, mam nadzieję, że nie przeszkadzam, ale Axl się sra za ile będziecie.

-Nic się kurwa nie sram, tylko zaraz ten dupek ma tutaj być!-usłyszała z oddali krzyk Rudego.

-Sama słyszałaś...-mruknął Steven.

-Jasne, już mu mówię.

-Dzięki i to zobaczenia!-krzyknął radośnie i się rozłączył.

-Steven dzwonił, że zaraz masz być.-powiedziała zbierając z podłogi swoje ciuchy i zakładając na siebie.

-Ten jak zwykle się sraa...-mruknął i również zaczął ubierać. Po chwili siedzieli w starym fordzie i zmierzali w kierunku Sunset Blvd. Wysiedli z samochodu i skierowali do garażu, gdzie faktycznie jak na samym początku powiedział jej Duff spędzali najwięcej czasu.

-No zjawiła się księżniczka!-od samego progu krzyknął Axl, który latał po całym pokoju jak szalony.

-A w tego co znowu wstąpiło?-spytał Duff przybijając z każdym z nich piątkę.

-Od samego rana ADHD...-mruknął Izzy niezbyt przejęty.

-ADHD! I co kurwa jeszcze?!-wrzasnął.

-Wczoraj poszliśmy do baru i próbował wkręcić jakąś laseczkę, która strasznie wpadła mu w oko i po prostu musiał ją przelecieć, ale mu nie dała.-streścił ze śmiechem Steven i podszedł przytulić Alison.

-I oto ta cała afera?-zaśmiała się, a Rudy kręcąc z pogardą głową zajął wreszcie miejsce na łóżku.

-Weź się czasami kurwa opanuj. - odezwał się Slash – ileż można się tak wkurwiać o byle gówno?

-A gdyby tobie nie dała?!-znowu podniósł ten skrzeczący głos.

-To bym kurwa znalazł taką, która da, milion razy lepszą od tamtej i pieprzyłbym ją na oczach tamtej suki co nie dała.-jakże mądrze się wypowiedział na co chłopacy wybuchnęli śmiechem.

-Słuchajcie! Napisałem piosenkę, Steven już zna rytm, Slasho jeszcze wszystko doszlifuje i teraz ty kochanie moje – palcem wskazał na Duffa – musisz zrobić coś magicznego ze swoim sprzętem. - rzucił w niego tekstem, a ten usiadł na łóżku i zaczął czytać, gdy skończył chłopacy zaczęli grać, a on w skupieniu studiował kartkę.

-Okey...-mruknął i pochwycił w rękę swój instrument. Po chwili Axl podskoczył na równe nogi.

-Idealnie! Mordo ty moja!-podleciał do blondyna i wytarmosił za policzki – czy już ci mówiłem jak cię kocham?!

-Sorry, Axl... ale ja nie dam się nabrać na tę starą śpiewkę o miłości. Wiem, że już niejednego na nią złapałeś.

-A w ryj chcesz dostać?

-Proszę nie! Twarz jest dla mnie zbyt ważna.

-Właśnie widzę... dobra... a teraz wszyscy razem.-podszedł do mikrofonu i każdy z nich zaczął grać.

-Coś mi nie pasuje... czegoś mi brakuje...-zaczął chodzić dookoła stołu, drapiąc po głowie.

-Może... -zaczęła niepewnie Ali – na samym początku, to kiedy wchodzi Slash, niech Steven zaakcentuje mocniej to uderzenie – Steven wykonał jej polecenia, a ona pokiwała głową – dokładnie tak. A Izzy mógłby wejść trochę później i od razu cała piosenka brzmi lepiej. I mógłbyś w drugiej zwrotce mocniej wyciągnąć ostatnią linijkę.- skończyła, a chłopacy przyglądali jej się z otwartymi buziami z wyjątkiem Rudego, który patrzył na nią spod przymrużonych oczu.

-No proszę bardzo...-mruknął pod nosem – a czy ja kogokolwiek pytałem o zdanie?

-Axl...-upomniał go Duff.

-Sądzę, że ona ma rację.-powiedział Steven.

-Czy ja kogokolwiek pytałem kurwa o zdanie?!-podniósł głos.

-Kurwa tak! Bo jeśli nie wiesz, to my kurwa też jesteśmy w tym zespole i też kurwa mamy prawo głosu!-wrzasnął Duff mordując go spojrzeniem.

-Dobra kurwa! To się odzywaj, a nie ją od tego masz! Patrzcie! Jako groupie była mniej wygadana! Potrzebny mi jakiś pieprzony adwokat?! Sam potrafię to tego dojść bez pomocy kogoś, kto gówno o tym wie!

-Powtarzam po raz setny Rudy Pacanie, że to nie była, nie jest i nie będzie żadna groupie! A to, że ona przedstawiła swój pomysł, to ma to tego jak najbardziej prawo! - blondyn do niego podleciał i złapał za ramiona.

-Pieprz mi tutaj takie głupoty! Może i ona jest naiwna, ale na pewno nie ja! I kurwa nie nazywaj mnie rudym pacanem! - odepchnął Duffa i kopnął leżącą na jego drodze butelkę.

-Kiedy ty nim idioto pieprzony jesteś!

-Kurwa cisza!-Slash nie wytrzymał i wstał na równe nogi przed kłócąca się dwójkę – wszyscy zamknąć mordy i niech którykolwiek się odezwie bez poproszenia! Więc po kolei: Steven.

-Ja już powiedziałem, że ona ma rację.

-Jaa-zaczął Axl, ale Saul przyłożył mu rękę do buzi.

-Izzy.

-Nie zaszkodzi spróbować... wtedy jest trochę inaczej.

-Duff.

-Rudy Pacan.

-Coś na temat.-westchnął Slash.

-A to może nie było na temat?- Axl już chciał coś krzyknąć, ale Gitarzysta znowu mu zakazał – No więc... sądzę, że musisz doszlifować solówkę, bo jest taka nijaka, a ja w kilku miejscach dodać coś mocniejszego. Plus fajne byłoby to mocniejsze zaakcentowanie Stevensona.

-Yhm... Rudy Pacan, ups... sorry, Axl.-zaśmiał się Slash.

-Ja kurwa... -zaczął złym tonem, ale do końca chyba nie wiedział co ma powiedzieć- Slash doszlifować solówkę i Duff dodać coś mocniejszego. Spróbuje wyciągnąć mocniej dźwięki. I nie lubię kiedy gada ktoś co za przeproszeniem gówno wie- dodał szybko, a Saul go delikatnie spoliczkował.

-Przymknij ten ryj! Alison – kiwnął głową w stronę brunetki, która stała zszokowana całą sytuacją i nie wiedziała co ma powiedzieć.

-Ja chyba nie powinnam się w ogóle odzywać...-powiedziała cicho i napięcie odwróciła, wychodząc na zewnątrz, usłyszała jeszcze za sobą jak ci dwaj znowu zaczynają się kłócić. Ruszyła szybko przed siebie ze łzami w oczach, kiedy usłyszała, że ktoś ją goni i łapie za rękę.

-Alison! Czekaj! Chodź... wracaj i nie przejmuj się tymi pacanami.-blondyn zatarasował jej drogę.

-Nie. Nie chcę, żeby ktokolwiek przeze mnie się kłócił.

-Jak przez ciebie?! Co ty w ogóle pieprzysz? Gdybyś nie wiedziała, to Axl już tak ma, że jak coś w niego wstąpi, to nie ma zmiłuj, a dodatkowo jest cholernych perfekcjonistą i uwielbia mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. Wiele dla niego znaczy ten zespół. A dzisiejsza kłótnia przez jego humorki jak jakiejś baby w ciąży była do przewidzenia, więc pierdol to i wracaj.- zaczął nawijać jak katarynka, a ona próbowała skupić na jego słowach.

-Steven...-mruknęła.

-Chodź wracamy...-złapał ją za dłoń, jednak się zaparła. - Wybacz... nie mam ochoty... nie teraz. I jemu i mnie przyda się ochłonięcie i przemyślenie słów.

-Ale ty nie masz co przemyśleć! Gdyby każdy myślał nad jego słowami...-wzniósł oczy ku niebu- Z czasem się przekonasz, że Axl to Axl i wcale nie jest taki zły. Ostatnio ma gorszy czas i pieprzy, bo pieprzy. Poznasz go bliżej i wszystko będzie okey.

-Yhm... ale teraz na serio wolę nie wracać. Masz może papierosy?-spojrzała na niego niepewnie, a on zaśmiał.

-Jasne.- podpalił jej jednego – wiesz... tak w sumie teraz też tam nie wracam. Chwilę im zajmie uspokojenie się, a ja mam ochotę... na coś słodkiego. Co ty na to?

-W sumie... na słodkie zawsze mam ochotę.-zaśmiała się i ruszyli do pobliskiego sklepu spożywczego. Steven latał między regałami jak oszalały co chwilę pakując do koszyka jakąś rzecz, bo umrze jeśli jej nie spróbuje. Musieli zaliczyć także stoisko z alkoholem i kupić poczciwego Jacka Danielsa, bez którego dzień był dniem straconym. Wyszli obładowani reklamówkami i zatrzymali się przed sklepem rozglądając dookoła.

-Wiesz... w sumie niedaleko jest dość fajne miejsce.- Po jakiś 10 minutach doszli na małe wzgórze, z którego był niesamowity widok na kilka domków w oddali i ocean.

-Wow...-tylko tyle zdołała z siebie wyrzucić Alison, patrząc przed siebie jak oczarowana.

-No nie? Znalazłem to miejsce kilka lat temu, na samym początku znajomości ze Slashem i dość często tu przychodziłem, choć nie ostatnio...- usiadł na trawie, poklepując miejsce koło siebie.

-Nie sądziłam, że gdzieś tak może być...- usiadła koło niego i delikatnie przymknęła oczy.

-Poczekaj na zachód słońca. Wtedy dopiero jest tu zajebiście.-podał jej czekoladowego batonika. Siedzieli i pogawędzili na temat swoich ulubionych słodyczy, co chwilę podając sobie butelkę whiskey.

-Tęsknisz za rodziną?-wypalił w pewnym momencie, dokładnie obserwując jej reakcję.

-Hmm... to zależy jakiej odpowiedzi oczekujesz. Szczerej, czy mam skłamać...-zaciągnęła się papierosem i powoli wypuściła dym z płuc.

-Szczerej.

-No to w takim razie... tak, tęsknie. Jestem w zupełnie nowej sytuacji. W chorej, nowej sytuacji. Uciekłam z domu, rzucając szkołę i wszystkie swoje aspiracje, marzenia związane z tańcem i teatrem. Mam 17 lat i uciekłam z jakimś chłopakiem, który jest cholerną gwiazdą rocka, ma pojebanych kumpli i ma wszystko gdzieś. Czy to było mądre? Spodobałam mu się jak każda inna laska na jedną noc. Wytrzymał ze mną dwa tygodnie, ale wiem, że zaraz mu się znudzę i wyląduje na ulicy. I zobacz co wtedy zostanie z Alison Forbes dziewczyny z dobrego domu. Być może zostanę gdzieś zgwałcona, kiedy będę próbowała wrócić do domu, ale sądzę, że nie mam już po co. Zawiodłam ich i wcale się nie dziwię. Zostanę bez niczego... Duffa, rodziny, domu...- załamał jej się głos i po policzku pociekła łza.

-Alison...-szepnął Steven, troskliwie ją obejmując – nie wylądujesz na ulicy, a wiesz dlaczego? Bo Duff ci na to nie pozwoli.

-Steven proszę cię... zdążyłam zauważyć jak jest u was z laskami na jedną noc i tym wszystkim w tak krótkim czasie, więc nie mydl mi oczu.

-Wcale ci nie zamierzam nic mydlić. Powiem tak... znam Duffa bardzo dobrze, bo jest dla mnie jak brat. Wszyscy jesteśmy dla siebie braćmi i wiem jak było dla niego z laskami. Nie wiem jak to zrobiłaś, ale... ale zaczarowałaś go. Patrzę na niego od tych dwóch tygodni i widzę w nim zmianę. Kurwa, on się cholernie o ciebie troszczy.

-Co nie znaczy, że...

-Że cię kocha? - dokończył za nią dokładnie to co chciała powiedzieć – nie wiem. O tym to już musisz gadać z nim, a nie ze mną. Jednak wiem, że nie jesteś mu obojętna. Może twoje życie nie będzie wyglądało tak jak sobie zaplanowałaś, co nie oznacza, że wcale nie będzie zajebiste.

-Dziękuje Steven...

-Swoją drogą... cholernie się zmieniłaś przez te dwa tygodnie. Twoje zachowanie, styl mówienia... Teraz siedzisz ze mną i wpierdalamy słodycze, popijając je whiskey i palimy. Kilka razy zdarzyło ci się wziąć coś mocniejszego... Zmieniłaś się do jasnej kurwy nędzy. - podsumował śmiejąc się, a ona do niego dołączyła.

-Wiem...

-A chcesz tej zmiany?

-Nie robię jej wbrew w sobie... I podoba mi się... to wszystko, ale pewne myśli nie dają mi spokoju mimo wszystko.

-Dadzą, spokojnie. Jak coś to zawsze możesz to mnie przyjść, bo wiem, że nie o wszystkim będziesz chciała mówić Duffusiowi.

-Dziękuje...-uśmiechnęła się do niego delikatnie i była wdzięczna, że teraz siedzi tu z nim i może o tym wszystkim powiedzieć.

-Nie ma za co...-objął ją ramieniem. Poczuła się jakby był on jej starszym bratem, którego nigdy nie miała. Polubiła go od samego początku, choć czasami przerażało ją jego zachowanie, gdy za dużo się naćpał i odwalał niesamowite rzeczy. Spojrzała przed siebie na zachodzące słońce i tak... było tutaj pięknie. Jeden z piękniejszych widoków, które widziała. Miał racje.

-Chodźmy już może. Duff na pewno dostaje wścieku tyłeczka, że tak długo nas nie ma i jeśli nie pojawimy się tam w przeciągu godziny, to obije mi mordę, sądząc, że 20 razy przeleciałem cię w jakiś krzakach.

-No to w takim razie chyba powinniśmy iść.- podniosła się, otrzepując tyłek z ziemi i ruszyli w stronę Hell House. Steven zaczął odczuwać działanie whiskey i udawać Elvisa Presley'a. Alison szła co chwilę wybuchając śmiechem i prawie pokładając się na ziemi. Gdy weszli do garażu Steven się nie mylił – Duff siedział na kanapie koło Slasha i niepewnym wzrokiem zjechał ich z góry na dół jakby chciał poznać, czy coś się wydarzyło. Uniósł lekko brew do góry i posłał podejrzliwe spojrzenie przyjacielowi. Tamten jednak na to nie zareagował i wesoło podszedł do swojej perkusji, puszczając przy tym oczko Alison, co jeszcze bardziej wkurzyło Duffa, bo aż zacisnął dłonie w pięści i zbielały mu kłykcie. Slash każde z nich przeszywał spojrzeniem sam oczekując odpowiedzi. Brunetka usiadła na brzegu kanapy i wlepiła swój wzrok w paznokcie, rozbawiona tą całą sytuacją. Blondyn zaczął tupać nogą i dało się słyszeć jego ciche cmokanie pod nosem, co musiała przyznać, że ją ucieszyło, bo jakby w pewien sposób był o nią zazdrosny. W pokoju dało się wyczuć rosnące napięcie, aż wreszcie przerwał je Perkusista rzucając w niczego nie spodziewającego się Duffa puszką pepsi i wybuchając śmiechem.

-Wyluzuj już kurwa i przestań się tak spinać!

-Pogrzało cię do reszty?! I z czym mam się niby spinać?-krzyknął Duff, pocierając rękę, w którą został trafiony.

-Oj już nie udawaj... dobrze wiem co chodziło po tej twojej głupiutkiej główce. Na serio o coś takiego być mnie podejrzewał?-blondyn się zaczerwienił i spuścił wzrok.

-Eee... no wiesz...

-Dobra, dobra. Już się nie jąkaj.- Steven zaczął grać, a Duff posłał Alison przepraszający uśmiech, który z wielką radością odwzajemniła. Przesunął się delikatnie w jej kierunku.

-Wszystko w porządku? Gniewasz się na mnie? Przepraszam, że za tobą nie poszedłem, ale najpierw chciałem wyjaśnić kilka spraw z Axl'em, a później nigdzie nie mogłem was znaleźć.

-Jasne, że się nie gniewam i przepraszam, że w ogóle się wtrącałam w wasze sprawy...

-Nie ma za co przepraszać.

-Pokłóciliście się przeze mnie.

-To było chwilowe i wszystko już jest okey.

-W takim razie się cieszę.

-Ja też się cieszę.-Alison przeniosła wzrok na wchodzących z alkoholem i pizzą Axla i Izzy'ego. Rudy ledwo zauważalnie się skrzywił i odstawił pizzę na stół, a Duff odchrząknął.

-Alison... przepraszam...-bąknął pod nosem, chwilą obarczając ją spojrzeniem.

-To ja przepraszam.-pokiwał głową i zajął się pogawędką z Saulem i Izzym.

Hej, hej ;D No i mamy X... no cóż... ocenę zostawiam Wam, mogę powiedzieć tylko tyle, że mam napisanych ponad 200 stron tego opowiadania i nie ze wszystkich jestem dumna. Za niektóre mam ochotę się po prostu zabić, ale chyba sami wiecie jak to czasem jest z dołem, który nas dopadnie podczas pisania. Nie zamierzam jednak tego przerywać, bo nie chcę zatrzymywać się w miejscu, a pisząc w miarę systematycznie sama po sobie widzę, że robię postępy. Porównać to opowiadanie z tym, które pisałam rok temu, to uwierzcie mi, że jakaś różnica jest. Dlatego mam nadzieję, że z czasem się wyrobię i będę naprawdę zadowolona z tego co piszę. Dobra, dobra... pieprzę Wam od rzeczy, więc daję już spokój. Dziękuje za wszystkie komentarze ;** A co do tła... wiem, że nie wygląda najlepiej, ale mam nadzieję, że choć trochę lepiej się czyta. Postaram się coś jeszcze zmienić, ale może to trochę potrwać ;)